Competitie wedstrijd 4
Terug naar afgelopen juni ten tijden van de Grand Prix in Wageningen. Daar sprak ik de co-captain en trainer van SMB 4. Zij speelden met het idee een team in te schrijven gericht op de jeugd. Wij waren toen ik bezig met hetzelfde idee. Vanaf dat moment werd er al uitgekeken naar een clash die in ons beider ogen onvermijdelijk leek, misschien waren we er juist daardoor extra op gebrand om het team in te schrijven. Toen wij door de KNSB daadwerkelijk bij SMB 4 werden ingedeeld ging zowel bij ons als SMB 4 de vlag uit, de clash die afgelopen zaterdag plaatsvond stond op de rol. Helaas ging er op de wedstrijddag wel wat fout, wij gingen er ten onrechte vanuit dat de starttijd zoals altijd om 13.00 zou zijn. SMB doet het anders en start om 12.00. Gelukkig voor ons zijn wij altijd ruim op tijd aanwezig, zodoende viel het voor de meesten van ons team mee met de tijdachterstand. Onze bord 8 speler kwam als laatste binnen, maar doordat zijn tegenstander met wit speelde en ook te laat was, hadden we op dat bord zelfs tijd voorsprong. Desalniettemin een vervelend en rommelig begin.
Vlak nadat onze laatste speler binnenkwam en daarmee ons team compleet was, kwam al de eerste uitslag binnen. Door het rommelige begin, had ik nog niet de moeite genomen om op de borden te kijken, ik heb dus geen idee waar het misging, maar Roos moest haar meerdere erkennen in haar tegenstander. Zo werd door SMB 4 de score geopend. Op dat moment ging ik maar eens een rondje naar de borden doen en de 1-1 was in de maak. Iva stond met haar paard, dame en loper rond de Koning van de tegenstander. Toen ik net weer op mijn eigen plek zat, was het lot van haar tegenstander bezegeld. Het werd even wat rustiger met de uitslagen, maar toen ik weer een rondje langs de velden deed, zag ik dat Adem met een toren op een verder verlaten h-lijn stond, met de koning van de tegenstander kort gerokeerd. Het was een kwestie van tijd voordat ook de dame op de h-lijn zou komen en het punt viel onze kant op. 1-2.
Op de overige borden werd daarna een poosje verder gestreden, maar daarna kwamen kort na elkaar weer twee uitslagen. Eerst Martin, die vroeg in de partij een stuk achter kwam te staan, die weer terugwon en vervolgens weer verloor en toen de witte vlag moest hijsen. Vervolgens was het Jasper, die op zijn karakteristieke wijze een geniepige lopervork op de koning en dame van zijn tegenstander plaatste. Zijn tegenstander spartelde daarna nog wat tegen, maar het materiaalvoordeel werd alleen maar uitgebreid. Winst kon Jasper niet meer ontgaan. 2-3.
Toen waren er nog drie borden in onze wedstrijd waarop geschaakt werd. Daar waar het met de eerste vijf uitslagen heel rap ging, duurde het bij de overige borden veel langer. Ik zelf was als volgens ruime tijd later pas klaar. In mijn eigen partij kon ik door het rommelige begin maar moeilijk de concentratie pakken, maar toen iedereen binnen was en de 1-1 binnenkwam, kreeg ik zelf ook de rust om wat beter te concentreren. Desalniettemin was mijn begin vrij aardig en kreeg ik op een voor mijn tegenstander onbekend terrein snel twee pionnen voordeel met daarbij een dameruil cadeau. Mijn tegenstander had er wel wat spel voor teruggekregen en de periode na de dameruil was het flink vechten om mijn voordeel te behouden. Daarna kon ik weliswaar ten koste van materiaal versimpelen, zonder dat mijn hele voorsprong zou verdwijnen. Mijn tegenstander verzon nog één list, maar die doorzag ik met de nodige moeite. Toen mijn tegenstander ineens mat in 1 weggaf was het klaar. 2-4. De uitslag is echter slechts bijzaak bij het weten wat mijn tegenstander heeft moeten meemaken. Hij is met zijn eerste schaakpartij in een jaar de morele winnaar. Een zeer knappe partij in zijn situatie, chapeau. Steyn was niet veel later ook klaar. Tijdens mijn eerste rondje stond hij al iets minder en bij elk rondje werd die mindere stelling door de tegenstander vakkundig verder verslechterd. De tegenstander van Steyn had naar eigen zeggen de partij van zijn leven en gaf zijn club een punt. 3-4.
Daarna duurde het nog een lange tijd voordat de laatste partij op het eerste bord klaar was. Dat was niet zomaar een partij, maar de clash der titanen, de Klassieker is er niets bij. Karsten speelde tegen een tegenstander die hij voor corona al zo vaak tegen is gekomen. Lange tijd zag het er niet naar uit dat de clash zou plaatsvinden. Karsten was voor deze ronde vanwege zijn altijd drukke decembermaand reserve en zou alleen spelen indien het echt nodig was, zijn tegenstandster had vooraf bij de captain van haar team aangegeven er erg tegenop te zien tegen Karsten te moeten aantreden, hij had immers alle partijen tot noch toe gewonnen. Zij wilde liever op een ander bord. Haar teamcaptain beschreef zichzelf als stiekem door haar alsnog op voor de leeuwen te gooien en alsnog op bord 1 te zetten. Het werd een gevecht tot het bittere, bittere eind. Het begin ging enige tijd gelijk op, maar daarna werd Karsten in de verdediging gedrukt. Desondanks bleef hij in eerste instantie aardig overeind zonder echt in de problemen te komen. Toen hij weer wat uit zijn schulp kroop sloeg zijn tegenstandster echter toe en wist een klein voordeel te bemachtigen. In eerste instantie was zij echter niet meteen in staat het voordeel uit te bouwen en Karsten had nog altijd zicht op resultaat, dus werd er dapper doorgestreden. Hij leek een beetje terug te komen in de strijd toen ik hem kwam vertellen dat hij remise mocht aanbieden. Hoewel er daarover twijfel was had hij de boodschap begrepen, maar zijn aanbod werd uiteraard afgewezen. Niet veel later meldden zijn omstanders bij mij dat Karsten concrete kansen op remise zou hebben gemist, maar of dat daadwerkelijk zo is heb ik geen weet van. Niet veel later werd de voorsprong weer uitgebouwd en werd de partij beslist. 4-4.
Zo zorgde de clash der clashes dat de strijd tussen SMB 4 en De Stelling 1 onbeslist werd. Erg toepasselijk voor de jarenlange vriendschappelijke rivaliteit tussen de beide clubs.